Crohn hastalığına ait granülomalarda Mycobacterium’un PCR ile tespiti
Gut dergisinin Kasım sayısında bildirilen bir çalışmada, Crohn hastalığına ait granülomalarda Mycobacterium’un tespiti, belli bir alt gurubunda hastalığın infeksiyöz kaynaklı olabileceğini işaret etmektedir.
Crohn hastalığı etyolojisinde Mycobacterium avium subsp. Paratuberculosis (Map) rolü halen belirsizliğini korumaktadır. Lümen içi mikroflorada Map bulunması kontaminasyon olasılığı nedeni ile bu belirsizliği daha da derinleştirmektedir.
İrlanda’lı araştırmacılar subepitelyal granülomalarda Map DNA’sını tespit etmek için “laser capture microdissection” (LCM) ve “polymerase chain reaction” (PCR) yöntemlerini kullanmışlar.
Cerrahi olarak çıkarılmış ve formalin ile tespit edilmiş 15 Crohn hastalığına bağlı granülomatöz doku çalışma gurubu ve 12 adet başka hastalıklara (10’u barsak, 2’ si barsak dışı) ikincil gelişmiş granülomatöz doku kontrol gurubu olarak kullanılmış.
PCR’ın güvenirliliği, formalin ile fiske dokularda 435 bp ve 133 bp’lik insan APC geni sekansları çalışılarak test edilmiş.
Araştırmacılar daha sonra Crohn granülomlarında Map spesifik IS900 genine ait küçük fragment (155 bp) tespiti için “nested primers” ları oluşturmuşlar.
Map kültürü pozitif inek barsaklarından LCM ile isole edilmiş granülomalar pozitif kontrol olarak kullanılmış.
Ayrıca PCR ürün spesifisitesi direk DNA sekans yöntemi ile doğrulanmış.
Bulgular;
Tüm örneklerde APC geni küçük fragmenti amplifiye olmuş.
Mikrodiseksiyon ile alınmış 15 Crohn granülomu nun 9’unda, 155 bp’lik IS900 geni amplifikasyonu ile Map DNA’sı tespit edilmiş.
Dr. Ryan ve arkadaşları, Crohn hastalığı olanların bir kısmında, granülomlardan Map DNA’sının tespit edilmesi için, LCM yönteminin kullanılabileceği sonucuna varmış. Ancak formalin ile fiske edilmiş materyallerde, uyumlu sonuçlar alabilmek için Map spesifik IS900 geninin kısa DNA fragmentlerinin kullanılmasının gerekli olduğu belirtilmiş.
Granülomalarda Map DNA’sını gösterilmesi hastaların bir kısmında etyolojinin infeksiyöz olabileceği yorumunu yapmışlar. Alternatif görüş olarak, bulaşıcı bir ajanın etken olmayabileceği ancak mycobacterial DNA’nın lokal sitokin cevabını değiştirerek patogenezde etkili olabileceğini söylemişler.
Gut 2002; 51: 665-70
Crohn hastalığı etyolojisinde Mycobacterium avium subsp. Paratuberculosis (Map) rolü halen belirsizliğini korumaktadır. Lümen içi mikroflorada Map bulunması kontaminasyon olasılığı nedeni ile bu belirsizliği daha da derinleştirmektedir.
İrlanda’lı araştırmacılar subepitelyal granülomalarda Map DNA’sını tespit etmek için “laser capture microdissection” (LCM) ve “polymerase chain reaction” (PCR) yöntemlerini kullanmışlar.
Cerrahi olarak çıkarılmış ve formalin ile tespit edilmiş 15 Crohn hastalığına bağlı granülomatöz doku çalışma gurubu ve 12 adet başka hastalıklara (10’u barsak, 2’ si barsak dışı) ikincil gelişmiş granülomatöz doku kontrol gurubu olarak kullanılmış.
PCR’ın güvenirliliği, formalin ile fiske dokularda 435 bp ve 133 bp’lik insan APC geni sekansları çalışılarak test edilmiş.
Araştırmacılar daha sonra Crohn granülomlarında Map spesifik IS900 genine ait küçük fragment (155 bp) tespiti için “nested primers” ları oluşturmuşlar.
Map kültürü pozitif inek barsaklarından LCM ile isole edilmiş granülomalar pozitif kontrol olarak kullanılmış.
Ayrıca PCR ürün spesifisitesi direk DNA sekans yöntemi ile doğrulanmış.
Bulgular;
Tüm örneklerde APC geni küçük fragmenti amplifiye olmuş.
Mikrodiseksiyon ile alınmış 15 Crohn granülomu nun 9’unda, 155 bp’lik IS900 geni amplifikasyonu ile Map DNA’sı tespit edilmiş.
Dr. Ryan ve arkadaşları, Crohn hastalığı olanların bir kısmında, granülomlardan Map DNA’sının tespit edilmesi için, LCM yönteminin kullanılabileceği sonucuna varmış. Ancak formalin ile fiske edilmiş materyallerde, uyumlu sonuçlar alabilmek için Map spesifik IS900 geninin kısa DNA fragmentlerinin kullanılmasının gerekli olduğu belirtilmiş.
Granülomalarda Map DNA’sını gösterilmesi hastaların bir kısmında etyolojinin infeksiyöz olabileceği yorumunu yapmışlar. Alternatif görüş olarak, bulaşıcı bir ajanın etken olmayabileceği ancak mycobacterial DNA’nın lokal sitokin cevabını değiştirerek patogenezde etkili olabileceğini söylemişler.
Gut 2002; 51: 665-70